Bądźmy świadkami wiary!
Rok 2013 został ogłoszony przez Ojca Świętego Benedykta XVI Rokiem Wiary. We wskazaniach duszpasterskich czytamy: „Rok ten będzie okazją sprzyjającą temu, aby wszyscy wierni głębiej zrozumieli, że fundamentem wiary chrześcijańskiej jest spotkanie z wydarzeniem, Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie” (…). Również w naszych czasach wiara jest darem, który trzeba na nowo odkryć, pielęgnować i dawać o nim świadectwo, ażeby Pan sprawił, że każdy z nas doświadczy z radością, jak pięknie jest być chrześcijaninem”. Tym doświadczeniem – jak pięknie być chrześcijaninem – postanowili podzielić się, 40 lat temu (licząc od 1973 r.), polscy pallotyni z siostrami i braćmi w wierze z Brazylii i Rwandy. Dzisiaj pallotyńscy misjonarze, księża i bracia, cieszą się owocami swej misyjnej pracy.
O trudnych początkach i obecnych osiągnięciach będziecie mogli, Drodzy Współpracownicy, usłyszeć podczas spotkań, dni skupień, rekolekcji, czuwań misyjnych organizowanych przez Pallotyński Sekretariat Misyjny. Zachęcamy Was do uczestnictwa. Terminy są zamieszczone w informatorze. W tym roku nie wysyłamy dodatkowych zaproszeń, licząc na to, że zapoznacie się z podanym na kolejnych stronach planem i przyjedziecie, nawet z dalszych miejscowości. Zaproście też swoją rodzinę, bliskich, przyjaciół, sąsiadów, niech to będzie Wasze świadectwo wiary. Zjednoczmy się wokół Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować.
Tradycyjnie podczas naszych dni skupienia będzie konferencja, uroczysta Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu, można będzie przystąpić do sakramentu pokuty, a także porozmawiać z prowadzącymi na różne nurtujące Was tematy. Można też będzie zakupić książki religijne, dewocjonalia, pamiątki misyjne, a także zamówić Msze św. w różnych intencjach, Msze św. gregoriańskie oraz wieczyste.
Drodzy Współpracownicy!
Czujcie się wezwani do odnowienia i ożywienia waszej wiary w jedynego Boga, który jest miłością ( por. 1J 4, 8), a także do dzielenia się doświadczeniem wiary w parafii, miejscu zamieszkania, w Polsce i na świecie. Każdy z nas jest posłany do głoszenia całym swoim życiem Dobrej Nowiny o Królestwie.
Z serca dziękujemy za wszelkie zaangażowanie na rzecz misji, szczególnie za modlitwy i ofiary. Wasza pomoc świadczy o wrażliwości i ofiarności. Bez Waszego udziału i współpracy jakże trudno byłoby realizować misję zleconą przez Chrystusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”.
Ks. Andrzej Dębski SAC
Br. Adam Fułek SAC
O narodzinach troski i odpowiedzialności osób świeckich
za pallotyńskie dzieła misyjne
Święty Wincenty Pallotti od samego początku swojej działalności ściśle współpracował nie tylko z kapłanami, których wysyłał na misje, ale także z osobami świeckimi. Już w pierwszych latach działalności apostolskiej Pallottiego zawiązała się wspólnota osób, która współpracowała z nim w licznych prowadzonych przez niego dziełach apostolskich. Uwrażliwiał swoich świeckich współpracowników na problemy misji i angażował ich w różnego rodzaju pomoc: zarówno materialną jak i modlitewną, ofiarowywanie w intencji misji swoich cierpień, trudów codziennego życia oraz radości.
Do ruchu apostolskiego przystępowały osoby różnych stanów. Jedną z pierwszych osób świeckich przynależących do wspólnoty był rzymski kupiec, Jakub Salvati, który z ogromną gorliwością zbierał ofiary na przetłumaczenie na język arabski i wydrukowanie dzieła pt. „Prawdy Wieczne” św. Alfonsa Marii Liguoriego.
Z Włoch dzieło św. Wincentego Pallottiego zostało przeszczepione do innych krajów m. in. do Niemiec, a także do Polski. W naszym kraju powstanie pallotyńskich placówek wiąże się z przyjazdem w 1907 r., po czteroletnim pobycie na misjach w Kamerunie, ks. Alojzego Majewskiego. Na początku z powodu braku powołań kapłańskich i braterskich, ks. Alojzy Majewski wspierał misje nawołując do modlitwy, dawaniem swojego świadectwa misyjnego i zbieraniem ofiar materialnych na funkcjonowanie placówek. Ksiądz Alojzy tworzył też pierwsze grupy Dobrodziejów, Współpracowników Przyjaciół i Sympatyków, którzy włączali się w dzieło apostolsko-misyjne w duchu charyzmatu św. Wincentego Pallottiego. Organizował dla nich zamknięte rekolekcje, dni skupienia oraz głosił Słowo Boże i wraz ze współbraćmi ożywiał ducha misyjnego w wielu parafiach naszego kraju.
Wraz z księdzem Majewskim ideę misyjną propagowali także jego współbracia. W latach przedwojennych wielką rolę w tym dziele, odegrał ks. Wojciech Turowski, który jako jeden z pierwszych w Polsce przybliżał młodzieży uniwersyteckiej ideę misji zagranicznych, zakładając koła misyjne, wygłaszając odczyty, czy organizując sympozja i kongresy misyjne. O jego działalności możemy dowiedzieć się z „Przeglądu Katolickiego”, „Królowej Apostołów”, oraz z różnych opracowań naukowych.
Obecnie polscy Pallotyni podejmują misje w Rwandzie, Republice Demokratycznej Konga, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Korei Płd., Papui Nowej Gwinei, Brazylii, Meksyku, Kolumbii, Wenezueli oraz reewangelizację w Czechach, Słowacji, Białorusi i Ukrainie. Istnieje więc ogromna potrzeba wsparcia zarówno duchowego jak i materialnego. Takim zapleczem jest powołany Sekretariat Misyjny w Polsce. Jego zadaniem jest zachęcanie wiernych do wspierania duchowego i materialnego misji. Różne formy nauczania o misjach i ich propagowania poprzez przeprowadzanie Niedziel Misyjnych w parafiach. Utworzony w ten sposób fundusz misyjny przeznaczony jest na utrzymanie misjonarzy i pomoc dla ludności tubylczej. Pierwszym sekretarzem misyjnym został ks. Czesław Ramusiewicz, a od roku 1976 jego obowiązki przejął ks. Stanisław Kuraciński, który pełnił je do 2006 r. Obecnie troska o ponad trzydzieści tysięcy czynnych Współpracowników powierzona została sekretarzowi ks. Grzegorzowi Młodawskiemu.
Na początku grupa pierwszych Współpracowników Misyjnych utworzyła się w Otwocku. W miarę rozrastania się działalności misyjnej zakupiono dom w Ząbkach przy ul. Wilczej 8, z przeznaczeniem na siedzibę Sekretariatu Misyjnego. Pozwoliło to nie tylko na zdynamizowanie działalności, ale także na powiększenie składu personalnego. Cała działalność wspólnoty Pallotyńskiej i Sekretariatu Misyjnego w Ząbkach podporządkowana była pomocy misjom.
Początki były trudne, brakowało doświadczenia. Księża, bracia i siostry nawiedzali poszczególne parafie, głosząc kazania, misje ludowe, rekolekcje adwentowe i wielkopostne, tridua, wieczerniki misyjne, katechezy misyjne, czuwania modlitewne, dni skupienia dla Współpracowników. Prowadzili także działalność drukarską i wydawniczą zachęcając do ofiarności na rzecz misji. W głoszonych naukach akcentowano, że wsparcia dla misji nie można ograniczać do gestów i świadczeń materialnych. Starano się stworzyć duchowe zaplecze misji, zachęcając wiernych, aby modlili się i ofiarowali swoje trudy i cierpienia za rozwój pracy misyjnej. Dzięki tak prowadzonej formacji wzrastała liczba osób wspierających misje. Podtrzymując współpracę Sekretariat Misyjny organizuje dla Współpracowników: rekolekcje zamknięte, dni skupienia, pielgrzymki na Jasną Górę i do Wilna, czuwania modlitewne w intencji misji. Wysyłane są życzenia i listy okolicznościowe informujące o organizowanych pracach i realizowanych projektach misyjnych.
Współpracownicy szczególnie modlą się za misje, o czym świadczy liczna korespondencja i bezpośrednio przeprowadzone rozmowy. Gdyby nie ich pomoc polscy Pallotyni byliby zmuszeni do ograniczenia działalności ewangelizacyjnej i charytatywnej w krajach misyjnych.
Pallotyński Sekretariat Misyjny otacza opieką Współpracowników i Przyjaciół Misji, którzy po Księżach i Braciach odgrywają pierwszoplanową rolę, są apostołami – misjonarzami według nauczania papieża Piusa XI oraz dokumentów II Soboru Watykańskiego. Naszą wdzięczność za współpracę na rzecz misji wyrażamy podczas Mszy św. sprawowanych w intencji Współpracowników w dniu ich imienin, w święta Bożego Narodzenia, święta Zmartwychwstawania Pańskiego, Królowej Apostołów, w dzień św. Założyciela, w każdy pierwszy piątek miesiąca oraz w indywidualnych modlitwach misjonarzy, księży i braci jak również pracowników Sekretariatu Misyjnego.
Wszystkim Współpracownikom Misyjnym życzymy łask i darów Bożych, sił i mocy w realizacji swojego powołania oraz wzajemnej ludzkiej życzliwości.
Br. Adam Fułek SAC