Indonezja jest największym na świecie państwem islamskim. Zamieszkuje ją 225 milionów wyznawców Mahometa. Ale niewielu wie, że Flores, jedna z 17.508 wysp Indonezji, zamieszkana jest w przeważającej części przez katolików. Tamtejsza szkoła wyższa, działająca pod patronatem Kościoła katolickiego ma obecnie 961 studentów, spośród których 834 – to kandydaci do kapłaństwa. Żaden inny region nie może poszczycić się tak dużą liczbą powołań kapłańskich i zakonnych, jak mała Flores.
Początki chrześcijaństwa
W 1520 r. na Flores docierają portugalscy kupcy i po raz pierwszy ludność tubylcza dowiaduje się o Chrystusie. W latach 1862 – 1920 na wyspę przybywają jezuici, którzy budują kościoły, domy parafialne, szkoły i udzielają chrztu św. Z powodu trudności personalnych jezuici przekazują w 1914 r. swoje misje werbistom. Ci troszczą się o podwyższenie poziomu szkolnictwa, kultury upraw, prowadzą drukarnie i działalność wydawniczą. W 1926 r. otwierają seminarium niższe, w 1937 – Seminarium Duchowne św. Piotra. W 1941 odbywają się święcenia kapłańskie pierwszego miejscowego kapłana. 10 lat później kapłan ten, Gabriel Manek SVD, zostanie mianowany przez papieża Piusa XII biskupem tytularnym.
Kościół
319 seminarzystów przybyło na wieczorną mszę św. wypełniając po brzegi miejscowy kościół. Po skończonej Eucharystii wielu trwa w skupieniu. Potem idą na kolację i wspólna rekreację: O dobrą atmosferę dba 5-osobowy zespół seminarzystów.
Seminarium Duchownym św. Piotra w diecezji Maumere, na indonezyjskiej wyspie Flores, zostało założone w 1955 r. przez misjonarzy werbistów. Dziś kształci i formuje prawie wyłącznie kapłanów diecezjalnych, których stale przybywa. Seminarzyści mieszkają w obszernym campusie, w którym w październiku 1989 r. nocował papież, Jan Paweł II, odbywając swoją Podróż Apostolską po krajach Azji. Fakt ten napawa dumą wszystkich mieszkańców campusu.
Każdy, kto rozpoczyna swoją duchową drogę do kapłaństwa w Seminarium św. Piotra zdaje sobie sprawę, iż święcenia kapłańskie otrzyma nie wcześniej niż po 27 r.ż. W ostatnich latach formacja seminaryjna została przedłużona o rok duchowy, służący pogłębieniu życia modlitewnego i rok pastoralny, w czasie którego seminarzyści zbierają doświadczenia duszpasterskie, asystując w parafiach.
Wychowanie religijne w rodzinie
Na wyspie Flores nie myśli się o typowym dla Europy problemie braku powołań. Flores wydaje się być niewyczerpanym źródłem nowych kapłanów i zakonników. Przekonać się o tym można odwiedzając Katolicki Uniwersytet Maumere. Obok 319 studiujących tam seminarzystów diecezjalnych spotkać można 219 kandydatów do zakonu werbistów i wielu do mniejszych wspólnot zakonnych. Ogólnie na 961 studentów przypada 834 seminarzystów
Dlaczego akurat w wielkim muzułmańskim kraju, gdzie 225 milionów ludzi spośród 258 milionowej społeczności kraju wyznaje islam, mała wyspa stała się azjatyckim hotspotem katolickiego Kościoła. Ponad 90% 2 milionowej wyspy to katolicy, w większości praktykujący. Seminarzyści rekrutują się głównie z rodzin wielodzietnych, które wspierają ich powołania. „Moi rodzice są dla mnie dużym wsparciem. Są ze mnie dumni. Wszyscy bardzo się cieszą z faktu, iż zostanę księdzem”, mówi Patryk Le, 27-letni seminarzysta.
Wsparcie rodzin nie jest tutaj rzeczą tak oczywistą, zwłaszcza gdy mamy na uwadze fakt, iż większość mieszkańców Flores to ubodzy chłopi, którzy potrzebują w domu każdej pary rak do pracy. Miejscowa ludność utrzymuje się głównie z uprawy kukurydzy, prosa i czosnku. Wykształcenie dziecka to również duży wydatek
49 karmelita, Stefan, przełożony miejscowego zakonu karmelitańskiego porównując sytuację powołaniową w Europie i na Flores podkreśla, iż klucz tkwi w rodzinie. „Rodziny wyspy Flores troszczą się bardzo o religijne wychowanie swoich dzieci. Dają im również osobisty wzorzec wiary”. W dzieciństwie na kształtowanie jego postawy religijnej miały wpływ modlitwy, nabożeństwa maryjne i spotkania kontemplacyjne prowadzone przez karmelitów. One uformowały duchowość przyszłego kapłana.
Szacunek wobec Kościoła
Kościół na Flores cieszy się wielkim uznaniem. Prowadzi szkoły, projekty socjalne i społeczne. Na wyspie swoje siedziby mają liczne wspólnoty zakonne, które pozytywnie wpływają na codzienne życie miejscowej ludności.
Także seminarzyści mają w tym swój udział. W Maumere można zobaczyć ich na targu, gdzie robią zakupy dla seminarium, w szkole jako prowadzących katechezę i podczas biblijnych spotkań w domach wiernych.
Misje globalne
Wielu seminarzystów odkrywa swoje powołanie do misji i pragnienie głoszenia Ewangelii poza Flores i Indonezją. Już teraz rozwijają inicjatywy, aby ludzie innych krajów mogli usłyszeć o Kościele katolickim na Flores, o wspólnotach zakonnych, ale przede wszystkim o Bogu, którego oni wielbią np. śpiewem, wydanym np. na płytach CD i rozchodzącym się z powodzeniem we Wschodnim Timorze, Malezji, Singapurze. „Wcześnie nikt tam nie słyszał np. o karmelitach. A teraz wielu przyjeżdża do nas i chce wstąpić do naszej wspólnoty”, mówi o. Stefan.
„Kościół na świecie może na nas liczyć”, odpowiada karmelita. Natomiast młody seminarzysta Patrick dodaje: „Jeszcze nigdzie poza Flores nie wyjeżdżałem. Ale jeśli zostanę posłany, uczynię to od zaraz!”.
(Stefan Beig – alle welt) (Tłum. U. Siniarska)