KIEDY MŁODZIEŻ ODNAJDZIE JEZUSA W MISJACH
Ks. Jacob Napmudakam
• 2018 SYNODU BISKUPÓW •
“Młodzi ludzie posłuchajcie, odpowiedzcie Panu mocny mi i wielkodusznymi sercami! Pan liczy na Ciebie. Nigdy nie zapominajcie: Chrystus potrzebuje Ciebie by dokonać planu zbawienia! Chrystus potrzebuję Twojej młodości i Twojego hojnego entuzjazmu, aby mógł działać i głosić nadzieję w nowym tysiącleciu. Odpowiedz na Jego wezwanie, włączając swoje życie w Jego służbę w służbę braciom i siostrom! Zaufaj Chrystusowi, ponieważ On zaufał Tobie”.
Św. Jana Pawła II
W momencie kiedy mówimy “TAK” dla bycia misjonarzem Jezusa, jest to chwila, kiedy nasze życie się zmienia. Wszyscy otrzymali od Niego to zaproszenie, ale dzisiejsze społeczeństwo skłania do odrzucenia go, skłania do szukania siły nie zaś sprawiedliwości, szukania komfortu nie zaś radykalizmu. Kiedy akceptujemy to zaproszenie Jezusa, inni mogą nie rozumieć nas: czym bowiem kieruje się ktoś kto chce wejść na drogę zupełnie nieznaną? Jednakże Ci którzy odpowiedzieli “TAK”, dla nich ten wybór jest oczywisty. Jezus jest bowiem tym kogo szukasz śniąc o szczęściu. Jezus czeka na Ciebie w momencie kiedy nic innego nie może dać Ci szczęścia, to On jest pięknem tak pociągającym, On prowokuje w Tobie to pragnienie, którego nie da się ukoić żadnym kompromisem, to On wzywa cię do porzucenia masek fałszywego życia. Jezus odnajduje w Twoim sercu decyzje najbardziej oryginalne, decyzje które inni próbują przytłumić. (Jan Paweł II)
Podczas moich podróży widziałem to bezpośrednie doświadczenie wśród młodych ludzi zaangażowanych w międzynarodowe doświadczenia misyjne, które zmieniają ich życie. Ci mężczyźni i kobiety narodów pierwszego świata przekraczają linie kulturowe z krajami takimi jak Indie, Kamerun, Peru i Boliwia. Ci młodzi ludzi są przygotowani przed wyjazdem, zarówno z medycznego, jak i kulturowego punktu widzenia by różnice zniwelować jak najnaturalniej. Niezależnie od trudności jakie napotykają na swojej drodze, otrzymują w zamian nadzieję, która jest wprost proporcjonalna do otwartości serca młodego misjonarza. To jest radość życia według Ewangelii Jezusa
Chrystusa jedynego życia, które mamy naśladować.
Pewnego razu zapytałem pewną dziewczynę w Tanzanii, “Czy tęsknisz za domem?” Ona odpowiedziała: “Nie. Kościół jest moim domem “. Ta głęboka i prosta odpowiedź jest również powodem, dla którego papież Franciszek wzywa do misyjnego wyjścia. Kościół, który jest zraniony wraz ze zranioną ludzkością, nie zostanie uzdrowiony
bardzo łatwo, jedyną drogą uzdrowienia jest życie według błogosławieństw ewangelicznych.
Błogosławieństwa są kwintesencją istnienie, istnienia by pomagać, by kochać. Młodzi ludzi mogą się tego nauczyć przez doświadczenie misyjne. Prawdziwe szczęście jest weryfikowane, kiedy życie zostaje ofiarowane by służyć ludziom, kiedy uśmierzasz ból innych, kiedy jesteś przyczyną uśmiechu dziecka. Prawdziwy wzrost dokonuje się tylko wtedy gdy młodzi ludzie zostają wystawieni na próbę, która dotyczy rzeczywistości świata i w tym momencie są w stanie zrozumieć, że świat jest inny, że świat jest wyzwaniem, któremu trzeba sprostać. Odkrywając to co esencjalne w życiu można się pozbyć tego co tylko powierzchowne. 
Ta myśl jest centralnym przekazem naszego świętego Założyciela: czynić młodych apostołów! Te ostatnie Słowa Jezusa z Ewangelii św. Marka nakazują nam formację młodzieży w ten oto sposób: “Idźcie na cały świat i głosicie Dobrą Nowinę całemu stworzeniu.” A owoce, które otrzymujemy w ten sposób są czystą radością.
Młodzi ludzie są skłonni iść, ich zachwyt wysyła ich do przodu bez strachu. Jako ich Duszpasterze musimy wzbudzać w nich tego ducha otwartego na przygodę i dać im możliwość włączenia się w pracę misyjną. Nie żeby wszyscy zostali natychmiast misjonarzami, ale tak jak to wyobrażał sobie św. Wincenty Pallotti, by zachować w ich sercach na zawsze ducha misyjnego niezależnie od tego jaka będzie ich ostateczna droga życiowego powołania, czy będzie to nauczyciel, lekarz lub adwokat.
Drodzy młodzi przyjaciele, nie opóźniajcie odpowiedzi w momencie gdy Jezus chce was spotkać na swojej barce. Żeglujcie wraz z Nim w nieznane gdzie żyje się według słów: Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie! (Iz 1,17). My jako wasi prezbiterzy kibicujemy wam.