Aby rodzice, przekazując dzieciom cenny dar wiary, byli autentycznymi ewangelizatorami.
Rodzina stanowi podstawowe środowisko wzrastania każdego człowieka. Jest najważniejszym miejscem na ziemi i najistotniejszą szkołą życia i miłości. To w rodzinie człowiek kształtuje własną tożsamość i osobowość, które będą decydować o tym, kim będzie w życiu. W dokumentach Soboru Watykańskiego II czytamy, iż rodzina katolicka jest szkołą człowieczeństwa, szkołą Bożej miłości, domowym Kościołem.
Także Katechizm Kościoła Katolickiego mówi o rodzinie, jako podstawowej komórce życia społecznego, wspólnocie, w której od dzieciństwa można nauczyć się wartości moralnych, zacząć czuć Boga i dobrze używać wolności”.[6]
Wspólnota rodzinna oparta na miłości Jezusa czerpie ze źródła Słowa Bożego, sakramentów świętych i modlitwy, łaski potrzebne do realizowania powierzonych jej zadań. Jednym z nich jest wychowanie dzieci w duchu miłości Boga i bliźniego. Rodzice są pierwszymi osobami, które otwierają przed dzieckiem drogę ku pełni życia. Prosząc o Chrzest Święty dla niego włączają go wspólnoty Kościoła, w której będzie wzrastało jako chrześcijanin. Następnie swoim przykładem miłości małżeńskiej, rodzicielskiej i miłości bliźniego kształtować będą w dziecku cnoty potrzebne do prawidłowego rozwoju duchowego i osobowego.
To rodzice, dając przykład wzajemnej miłości i wierności, a poprzez codzienne praktyki życia religijnego: wspólną modlitwę, uczestnictwo w Eucharystii i sakramentach świętych, wskazując na jedyne i autentyczne źródło miary wszechrzeczy – dają dzieciom pewny „przepis” na wartościowe życie. Kształtując w dzieciach cnoty chrześcijańskie: umiejętność przebaczania, wyrzeczenia, roztropności, solidarności, odpowiedzialności, panowania nad pokusami i pychą wychowują do prawdziwej wolności, gdzie dobro duchowe ma przewagę nad dobrami materialnymi. Będąc pierwszymi świadkami wiary dla swoich dzieci, rodzice są pierwszymi ewangelizatorami swojej domowej wspólnoty i nie tylko. Ukazując piękno miłości małżeńskiej i rodzicielskiej, czerpiącej swoją moc z Boskiego źródła, pokazują dzieciom i światu prawdziwe oblicze kochającego Boga.
Na podstawowe znaczenie rodziny chrześcijańskiej w procesie ewangelizacji wskazał papież Benedykt XVI. Zauważył, iż te dwie rzeczywistości są nierozłączne, ponieważ rodzina chrześcijańska jest drogą Kościoła, „ludzką przestrzenią”, w której spotykamy Chrystusa, doświadczamy i uczymy się miłości. „Rodzina przezywająca miłość, jako zjednoczenie i służbę, wzajemny dar i otwarcie się, odzwierciedla w świecie blask Chrystusa i piękno Boskiej Trójcy poprzez nieustanne nawracanie się mocą czerpanej z sakramentów łaski”. (Benedykt XVI, 1.12.12.) Na chrześcijańskich rodzicach spoczywa więc pierwsza i podstawowa odpowiedzialność za przekazywanie wiary swoim dzieciom. „W rodzinie dokonuje się wszystko, co najważniejsze: pierwsze spotkanie z Bogiem, pierwsze zaufanie do Boga, pierwsza modlitwa, pierwsze spojrzenie na świat i życie w świetle wiary” – zauważa. bp. Roman Pindel.
Dlatego tak ważna jest rola domu i rodziców, jako ewangelizatorów, gdyż od ich przekazu wiary zależy wzorzec przekazu wiary w świecie. Dlatego ojciec i matka, którzy troszczą się o zgodę, miłość, dobro wspólne i przekaz wiary wobec dziecka są potężnym narzędziem głoszenia Dobrej Nowiny.
opr. U. Siniarska