Aby zmartwychwstały Chrystus był znakiem niezawodnej nadziei dla mieszkańców kontynentu afrykańskiego.
Afryka to kontynent nadziei. Jednak ludzie nie zawsze są w stanie odkryć źródła nadziei.
Afryka posiada wprawdzie ogromny potencjał ludzki, entuzjazm i witalność, to jednak straszliwe konflikty etniczne, które w ostatnich latach przetoczyły się przez ten kontynent, pozostawiły po sobie trwały ślad. Podobnie jak reszta świata, także Afryka potrzebuje dziś zbawczej mocy Chrystusa, ponieważ tylko On jest źródłem prawdziwego pokoju, naszą jedyną nadzieją, jedynym źródłem prawdziwego pojednania.
Rany, spowodowane konfliktami i wojnami, domagają się działania Bożej łaski, uzdrowienia poprzez autentyczne przebaczenie.
Jak miłosierny Samarytanin, Pan pochyla się nad całą ludzkością, lecząc rany spowodowane podziałami, nienawiścią i przemocą. W sercach dotkniętych Bożą łaską znów zakiełkuje nadzieja, nie ta, płynąca z obietnic człowieka, lecz samego Boga.
Otwierając się na Słowa Chrystusa i pokój płynący z tajemnicy Jego Zmartwychwstania stajemy się dla innych źródłem pokoju i pojednania. Papież Benedykt XVI podczas pobytu w Afryce w 2009 r. mówił: „W Jezusie, Panu naszym, nie ma Żydów, ani pogan, mężczyzn, ani kobiet (por Gal 3,28). W swoim Ciele pojednał On wszystkie narody. Mocą Ducha Świętego kieruję do was wszystkich wezwanie: Pojednajcie się! (2 Kor 5,20). Żadne etniczne czy kulturowe różnice, żadne różnice rasowe czy religijne nie mogą być powodem konfliktów pomiędzy wami. Jesteście wszyscy dziećmi jedynego Boga, naszego Ojca w niebie. Żywiąc to przekonanie możecie budować sprawiedliwą i pokojową Afrykę, zgodną z oczekiwaniami jej synów i córek” (Benedykt XVI, Yaounde, 19 marca 2009 r.)
W dniach, w których świętujemy „Tajemnicę nowego życia” pragniemy skierować swoje spojrzenie na Krzyż. Przez swoją śmierć Chrystus daje nam życie wieczne. On jest Dobrym Pasterzem, który poprzez swoją śmierć na krzyżu gromadzi zagubione dzieci. Jego krzyż jest dla nas źródłem pojednania i jedności.
Źródłem nadziei dla Afryki nie jest w pierwszej kolejności rozwój gospodarczy. Jesteśmy obecnie świadkami głębokiego kryzysu nadziei w wysokorozwiniętych krajach Zachodu. Tylko sam Bóg jest źródłem nadziei. W swojej encyklice „Spe Salvi” papież Benedykt XVI pisze: „W tym sensie prawdą jest, że kto nie zna Boga, chociaż miałby wielorakie nadzieje, w gruncie rzeczy nie ma nadziei, wielkiej nadziei, która podtrzymuje całe życie (por. Ef 2,12). Prawdziwą, wielką nadzieją człowieka, która przetrwa wszelkie zawody, może być tylko Bóg – Bóg, który nas umiłował i wciąż nas miłuje «aż do końca», do ostatecznego «wykonało się!» (por. J 13,1; 19,30). Kogo dotyka miłość, ten zaczyna intuicyjnie pojmować, czym właściwie jest «życie» (Spe Salvi, Nr 27).
Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są dowodem miłości Boga do człowieka, miłości w swojej najbardziej radykalnej formie.
Świadomość bycia kochanym napełnia głęboką nadzieją, która nigdy nie zawiedzie. Afryka, której ziemia została pobłogosławiona fizyczną obecnością Boga podczas jego ucieczki do Egiptu, w Panu Zmartwychwstałym znajdzie źródło nadziei.
Fides, 30/03/2012
tłum. Urszula Siniarska