Aby Kościoły Ameryki Łacińskiej dalej prowadziły misję kontynentalną, której inicjatorami są tamtejsi biskupi, wiążąc ją z powszechnym zadaniem misyjnym ludu Bożego.
W dniach od 13 do 31 maja 2007 r. w Aparecida (Brazylia) odbyła się V Generalna Konferencja Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, zainaugurowana uroczystym przemówieniem papieża, Benedykta XVI. Temat konferencji brzmiał: Uczniowie i misjonarze Jezusa Chrystusa; aby nasze narody w Nim miały życie.
W przesłaniu końcowym z 29 maja 2007 r. uczestnicy Konferencji wyrazili swoją duchową bliskość z braćmi i siostrami Kościoła na całym kontynencie oraz pragnienie niesienia im Bożej miłości i miłości bliźniego.
Mocą Ducha Świętego wszyscy katolicy zostali zaproszeni do wspólnego, pełnego entuzjazmu, zaangażowania się w Wielkie Misje Kontynentalne. Misje te mają być nowym wylaniem Ducha Świętego, który w sposób szczególny zachęca do poszukiwania katolików żyjących z dala od Kościoła, oraz tych, którzy Jezusa jeszcze nie znają. Misje mają dotrzeć do wszystkich i mają być permanentne.
Na każdym ochrzczonym spoczywa odpowiedzialność za misje w swoim środowisku, swoim kraju i wśród swoich krewnych. Ta odpowiedzialność wspierana jest świadomością wypełniania woli Chrystusa, który pragnął, aby Ewangelia głoszona była całemu światu.
Kościół katolicki w Ameryce Łacińskiej cieszy się wieloma powołaniami. Ci, którzy otrzymali Ewangelię od misjonarzy antycznej Europy, pracują obecnie jako misjonarze w wielu miejscach chrześcijańskiego zachodu, przeżywającego głęboki kryzys.
W przemówieniu inauguracyjnym skierowanym do uczestników V Generalnej Konferencji Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, papież Benedykt XVI przypomniał, iż dla mieszkańców Ameryki Łacińskiej przyjąć wiarę oznacza przyjąć nieznanego Boga, którego przodkowie nieświadomie poszukiwali w swoich religijnych tradycjach. Poprzez wodę chrztu św. otrzymali życie Boże i niepodważalną godność dziecka Bożego.
Papież podkreślił, iż „głoszenie Jezusa i Jego Ewangelii nigdy nie niosło ze sobą wyobcowania z kultur prekolumbjiskich i nie było nigdy formą narzucania obcej kultury”.
W odniesieniu do tematu konferencji „Uczniowie i misjonarze Jezusa Chrystusa; aby nasze narody w Nim miały życie”, papież podkreślił, iż ludzie ochrzczeni mają świadomość, iż w Chrystusie otrzymali życie i dlatego pragną się dzielić tym darem z innymi. Kościół musi stale kroczyć drogą Ewangelii, nie sięgając do kryteriów ideologicznych, które nie tylko są Ewangelii obce, ale i z nią sprzeczne.
Głoszenie Ewangelii zakłada poznanie Słowa Bożego: „jak możemy głosić Słowo Boże, jeśli nie poznamy gruntownie jego treści i ducha”, mówił podczas swojej pielgrzymki do Brazylii papież Benedykt XVI.
Nie należy zapominać, iż głoszeniu Ewangelii towarzyszy ludzki rozwój i autentyczne ludzkie wyzwolenie. W tym kontekście Benedykt XVI podkreśla, iż miłość Boga i miłość bliźniego zlewają się: „W bliźnim spotykamy samego Jezusa, a w Jezusie – samego Boga” (Deus Caritas est, 15). Musimy być uczniami Boga, abyśmy mogli być misjonarzami.
Bycie uczniem i misjonarzem, to jakby dwie strony tego samego medalu: jeśli uczeń miłuje Chrystusa, musi głosić światu, iż tylko w Bogu jest jego zbawienie.
Wspólnie z biskupami Ameryki Łacińskiej módlmy się, aby Kontynent nadziei mógł być także kontynentem misjonarzy, kontynentem miłości i pokoju chrystusowego.
Fides, 29.10.2010 r.
Tłum. U. Siniarska
Ukazał się dokument końcowy III Kongresu Ruchów Katolickich i Nowych Wspólnot Ameryki Łacińskiej. Spotkanie odbyło się w dniach od 2 do 5 września 2010 r. w Atyra (Paragwaj). W Kongresie wzięło udział 12 biskupów odpowiedzialnych za ruchy religijne, oraz delegaci i przedstawiciele 32 ruchów z 19 krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów.
Uczestnicy spotkania dokonywali wymiany doświadczeń na płaszczyźnie realizacji idei Misji Kontynentalnych.
W dokumencie końcowym spotkania podkreślono pozytywne aspekty tych działań, między innymi większą integrację ruchów w ramach programów duszpasterskich w diecezjach a także poprawę komunikacji pomiędzy ruchami i w ich łonie.
Wskazano również elementy domagające się usprawnienia. Wymieniono m.in. braki w komunikacji pomiędzy kapłanami i ruchami a także pomiędzy samymi ruchami; zbyt duże zaangażowanie w tzw. akcje, kosztem formacji duchowej; rosnący sekularyzm i brak metod ewangelizacji w nowopowstających formacjach religijnych; niewystarczającą integrację wszystkich sił aktywnych w Kościele, co w sposób znaczący upośledza postępy w realizacji Wielkich Misji Kontynentalnych.
W dokumencie znalazły się również propozycje dla dalszego rozwoju ruchów religijnych na kontynencie, czyli: wspieranie osobistego i wspólnotowego spotkania z Chrystusem poprzez intensywne życie duchowe i świadectwo; zachęcanie ruchów do realizacji misyjnych aspektów własnej duchowości na bazie podstawowych dokumentów dotyczących misyjnej działalności Kościoła; uczestnictwo diecezji i wspólnot parafialnych w inicjatywach ruchów.
Ponadto postulowano rozwinięcie nowego języka i metod ewangelizacji, aby móc efektywnie uczestniczyć w dialogu ze współczesnymi kulturami, zacieśnianie współpracy pomiędzy pasterzami i ruchami; stworzenie przestrzeni wspólnotowej dla współpracy ruchów, wspólnot parafialnych i diecezji, celem skuteczniejszych działań w kontekście wyzwań, jakie niesie współczesny świat.
Fides, 04/10/2010
Tłum. Urszula Siniarska