Aby młodzi seminarzyści, zakonnicy i zakonnice mieli mądrych i dobrze przygotowanych formatorów.
Współczesny świat, w którym doświadczamy epokowych przełomów i wydarzeń, wkłada wiele wysiłku w odkrywanie metod wychowania i nauczania młodych ludzi, aby byli w stanie sprostać nowym sytuacjom i korzystać z wielorakich możliwości ludzkiego rozwoju i postępu, nie zatracając przy tym właściwego dla natury człowieka ukierunkowania na Boga.
Ten problem dotyczy także Kościoła, który potrzebuje kapłanów, zakonników i zakonnic, posiadających głęboką formację ludzką, duchową i intelektualną, zdolnych do podejmowania współczesnych wyzwań duszpasterskich w duchu całkowitego zanurzenia w miłości Chrystusa. Celem formacji kandydatów do życia konsekrowanego, a w szczególności do kapłaństwa, pisał Jan Paweł II w Adhortacji Apostolskiej „Pastorem dabo Vobis”, jest przygotowanie ich do udziału w miłości Chrystusa, Dobrego Pasterza, aby na wzór Pana, Nauczyciela, Kapłana i Pasterza wyrabiali się na prawdziwych duszpasterzy.
Skuteczność każdej formacji zależy w dużej mierze zależy od formatorów, od ich silnej i dojrzałej osobowości, zarówno w wymiarze ludzkim, jak i ewangelicznym. „Winni oni posiadać dobre przygotowanie pedagogiczne, duchowe, ludzkie i teologiczne” (PDV, 65). Ich świadectwo prawdziwie ewangelicznego życia i całkowitego oddania się Panu powinno być dla wychowanków stałym odniesieniem na przestrzeni całego procesu formacyjnego.
Papież Franciszek dodaje, iż proces formacji musi opierać się na czterech filarach: duchowym, intelektualnym, wspólnotowym i apostolskim z unikaniem wszelkiej hipokryzji i klerykalizmu oraz kłaść nacisk na szczery i otwarty dialog. W przekonaniu Franciszka formator powinien być niczym rzemieślnik, a nie policjant, ponieważ celem jest formowanie kapłanów i zakonników o czułym, a nie zgorzkniałym sercu. (pp Franciszek do Unii Przełożonych Generalnych Zakonów Męskich, 2014 r.)
Rolę pierwszej osoby odpowiedzialnej za formację kapłanów pełni biskup, który czuwa nad całym procesem wychowania i kształtowania wychowanków. Jan Paweł II podkreśla, iż musi on pozostawać w ścisłej łączności z osobami pełniącymi rolę formatorów. „Biskupi jako pierwsi winni zdawać sobie sprawę ze spoczywającej na nich wielkiej odpowiedzialności za formację tych, którym zostanie powierzone wychowanie przyszłych kapłanów. Do tej posługi powinni zostać wybrani kapłani odznaczający się wzorowym życiem oraz posiadający takie przymioty, jak „dojrzałość ludzka i duchowa, doświadczenie duszpasterskie, kompetencja, pewność własnego powołania, umiejętność współpracy, dobre i odpowiadające sprawowanej funkcji przygotowanie w dziedzinie nauk o człowieku (szczególnie psychologii), znajomość metod pracy w grupie”. (PDV, 65)
Zapowiedziany na 2015 r. przez papieża Franciszka „Rok Życia Konsekrowanego” staje się okazją do wprowadzenia programów stałej formacji życia konsekrowanego w diecezjach. Mają one na celu odnowienie dynamizmu życia poświęconego Bogu przez pogłębienie prawdziwej przyjaźni i głębokiej jedności z Bogiem. Jednym z jego elementów jest także formacja osób, które prowadzić będą powołanych do pełnej komunii z Bogiem w posłudze na rzecz Kościoła.
Dlatego w miesiącu listopadzie, w którym rozpoczniemy obchody Roku Życia Konsekrowanego, módlmy się w sposób szczególny o mądrych i kompetentnych formatorów dla młodych ludzi, którzy wielkodusznie odpowiedzieli na wołanie Pana: „Pójdź za Mną!”.
Opr. Urszula Siniarska