Aby zaangażowanie chrześcijan na rzecz pokoju było okazją do dawania świadectwa o Chrystusie wszystkim ludziom dobrej woli.
Słowo miłość obok słowa pokój należy do najczęściej używanych w języku codziennym i używanych nieprawidłowo. W kulturze, która usiłuje wyprzeć Boga ze wszystkich dziedzin, pokój przedstawiany jest jako zdobycz ludzka.
Zapomina się, iż chodzi tutaj o dar Boga, owoc zbawczej ofiary Chrystusa. To prawda, iż pomimo że chodzi o dar Boga, ludzie muszą podejmować starania o pokój. Dlatego papież, Benedykt XVI na Światowy Dzień Pokoju 2012 wybrał temat: ‚Wychowanie młodych ludzi do sprawiedliwości i pokoju”, ponieważ jest przekonany, iż młodzi ludzie swoim entuzjazmem i idealizmem mogą podarować światu nową nadzieję.
Papież, Benedykt XVI podkreśla, iż należy przekazywać młodym ludziom pozytywne wartości życia, aby obudzić w nich pragnienie oddania swojego życia na służbę dobru.
Do najważniejszych aspektów przemiany obecnej sytuacji należy więc wychowanie. Antropologia, która stawia samą siebie w centrum, i która zapomina o ponadnaturalnym wymiarze człowieka, nie może zaproponować pełnowartościowego wychowania. Ta jednostronna wizja prowadzi do wychowania, które pomija istotne aspekty człowieka, wypływające z jego powołania do życia w jedności z Bogiem. Ojciec Święty przypomina o znaczeniu i sensie właściwego wychowania: wychowanie to najbardziej fascynująca i jednocześnie najtrudniejsza przygoda życia. Proces ten wypływa ze spotkania dwóch rodzajów wolności, wolności dorosłego i wolności młodego. Wymaga ze strony młodego człowieka odpowiedzialności ucznia, który musi być gotów dać się poprowadzić wiedzą o rzeczywistości i wychowawcy, który musi być gotów do całkowitego poświęcenia się tej sprawie. Z tego powodu potrzeba coraz więcej autentycznych świadków, a nie prostych dostawców reguł i informacji; świadków, którzy patrzą dalej nic inni, ponieważ swoim życiem obejmują kolejne obszary.
Świadek musi żyć tym, co naucza. Najważniejszym środowiskiem wychowawczym jest rodzina. Jest pierwszą szkołą, w której odbywa się wychowanie do sprawiedliwości i pokoju. Rodzice muszą swoim własnym przykładem zachęcać dzieci, pokładając przy tym najpierw ufność w Bogu Jedynym, z którego wypływa prawdziwa sprawiedliwość i prawdziwy pokój.
Chrześcijanie muszą być prawdziwymi świadkami pokoju Chrystusowego, pokoju, który pochodzi z jego ran. Ten, kto żyje w Chrystusie, jest człowiekiem, który niesie pokój, ponieważ jego serce przepełnione jest Bożym miłosierdziem.
Chrystus przyszedł na świat, jako małe dziecko. On nie przyszedł po to, aby zademonstrować swoją władzę nad nami. On wyraził swoją boskość w dziecięciu, w pokorze i słabości swojego ciała.
Fidesdienst, 29/12/2011
tłum. U. Siniarska