Aby przyszli kapłani młodych Kościołów byli coraz lepiej przygotowani w wymiarze kulturowym i duchowym do ewangelizacji swoich narodów i całego świata.
Watykan (Fides) – Witalność młodych Kościołów napawa radością, a ich entuzjazm karmi nadzieją, zwłaszcza w obliczu spadku powołań kapłański w Kościołach Zachodu. Uniwersalna misja każdego kapłana stanowi właściwą istotę kapłaństwa. W dekrecie soborowym Presbyterorum ordinis czytamy:
„Dar duchowy, otrzymany przez prezbiterów podczas święceń, przygotowuje ich nie do jakiejś ograniczonej i zacieśnionej misji, lecz do najszerszej i powszechnej misji zbawienia «aż po krańce ziemi» (Dz 1,8); każda bowiem posługa kapłańska uczestniczy w owym uniwersalnym zasięgu misji powierzonej przez Chrystusa Apostołom. Chrystusowe bowiem kapłaństwo, którego prezbiterzy stali się prawdziwie uczestnikami, niechybnie skierowane jest do wszystkich ludów i do wszystkich czasów i nie jest skrępowane żadnymi ograniczeniami krwi, narodu lub wieku, jak to już jest wyobrażone tajemniczym sposobem w osobie Melchizedeka” (PO,10).
W przesłaniu na Światowy Dzień Modlitw o Powołania, który przypada 13 kwietnia, w czwartą niedzielę po Wielkanocy, papież Benedykt XVI podkreślił: „Kościół jest misyjny jako całość i w każdym ze swoich członków. Chociaż na mocy sakramentów chrztu i bierzmowania każdy chrześcijanin jest powołany do dawania świadectwa i głoszenia Ewangelii, to jednak wymiar misyjny jest szczególnie i ściśle związany powołaniem kapłańskim”.
Serce kapłana musi być podobne do serca Chrystusa, napełnione miłością uniwersalną, nie znającą granic. Musi być to miłość pozbawiona ograniczeń narodowościowych czy rasowych. Jest to miłość, która uzdalnia serce do kochania każdego człowieka, każdego brata i siostry miłością bożą.
Formacja kapłanów powinna uwzględniać ową gotowość i otwarcie się na perspektywę ewentualnego posłania w te zakątki świata, gdzie istnieje potrzeba siewców Słowa Bożego. Taka postawa nie może być płytka i udawana, lecz starannie wypracowana i pielęgnowana, aby w kandydatach do kapłaństwa zrodziła się pewność bycia kapłanami Kościoła powszechnego. Każdemu kapłanowi powinna leżeć na sercu leżeć troska o wszystkie Kościoły. (por. PO.10)
Formacja ma bardzo ważne znaczenie. Należy dokładać wszelkich starań, aby Kościół otrzymywał świętych kapłanów, posiadających stosowną formację intelektualną, duchową i duszpasterską, kapłanów świadomych, iż ich jedność z Chrystusem decyduje o skuteczności ich posługi: „wytrwajcie we mnie, a Ja (będę trwał ) w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – o ile nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we mnie trwać nie będziecie.”(J 15,4)
Papież Benedykt XVI podkreślił w cytowanym powyżej przesłaniu: „Gdy uczniowie stają się jednym z mistrzem, nie są już sami w głoszeniu królestwa niebieskiego, lecz działa w nich sam Jezusa. … Właśnie dlatego, że byli posłani przez Chrystusa Pana, dwunastu nazwano «apostołami». Mieli oni przemierzać drogi świata, aby głosić Ewangelię jako świadkowie śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Od początku Kościoła zapał misyjny apostołów sprawił, iż Kościół szybko stawał się obecny na pięciu kontynentach. Ten duch powszechności, charakterystyczny dla misji Jezusa Chrystusa „Idźcie na cały świat głosząc Ewangelię całemu stworzeniu” (Mk 16,15), musi być kontynuowany przez wszystkie pokolenia, zwłaszcza przez każdego ochrzczonego i każdego kapłana.
W obliczu wielkiej liczby powołań, jakimi Bóg obdarza młode Kościoły módlmy się, aby kapłani tych krajów czuli się posłani przez Pana do głoszenia Ewangelii na całym świecie. Módlmy się, aby „Jezus przez swoich kapłanów był obecny wśród wszystkich ludzi aż po krańce ziemi. Módlmy się, aby wspólnoty chrześcijańskie zgromadzone wokół Dziewicy Maryi, Królowej Apostołów, uczyły się od niej błagać Pana o licznych nowych apostołów, którzy będą potrafili żyć taką wiara i miłością, jaka jest konieczna do pracy misyjnej.(por. Benedykt XVI, Przesłanie na Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2008).
(Fides, 27.03.2008)
Tłum. U. Siniarska