Indie

Indie to jedno z największych państw na świecie, które zamieszkuje ponad 1,2 miliarda mieszkańców. To kraj wielkich kontrastów: obok bogactwa i blichtru jest tu morze skrajnej biedy. Dwie trzecie społeczeństwa w żyje w ubóstwie; na obrzeżach miast powstały slumsy – przerażające skupiska nędzy. Wielkim problemem społecznym w Indiach pozostaje nadal analfabetyzm. Sytuacja szkolnictwa w Indiach jest bardzo trudna. Kościół pragnie podnieść poziom edukacji pomagając w kształceniu dzieci.

Chociaż oficjalnie Indie są państwem świeckim, to w praktyce religia stanowi jeden z najważniejszych aspektów życia ludności kraju na świecie. Ponad 80 procent społeczeństwa to wyznawcy różnych odmian hinduizmu. Pozostałe religie to 14,2% islam, 2,3% wyznania chrześcijańskie, 1,7% sikhizm, 0,7% buddyzm i 0,37% dżinizm. Indie mają również wyznawców zoroastryzmu i bahaizmu.

Tradycja podaje, że Kościół indyjski jest jednym z najstarszych Kościołów lokalnych na świecie. Już św. Tomasz Apostoł zakładał pierwsze gminy chrześcijańskie na Wybrzeżu Malabarskim. Prawdziwego dynamizmu ewangelizacyjnego misje w Indiach nabrały dopiero wraz z przybyciem tu w 1542 roku jezuitów, a wśród nich św. Franciszka Ksawerego.

W 1950 r. Święta Kongregacja Nauki Wiary – obecnie Dykasteria ds. Ewangelizacji – powierzyła Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego wschodnią część diecezji Nagpur. Misja ta, nazwana Raipur od miasta o tej samej nazwie, była pod opieką niemieckiej Prowincji Najświętszego Serca Jezusowego, która wysłała do Indii dwóch kapłanów, o. Lorenza Scheu i o. Wernera Hunolda. Przybywając do Raipur 28 lipca 195 r. i pokonując wielkie trudności, podjęli posługę w kilku parafiach i stacjach misyjnych oraz założyli szkoły i kolegia. Po zaledwie kilku latach założono Dom Formacji Przygotowawczej (nowicjat) i Wyższe Seminarium Duchowne. Dekretem Świętej Kongregacji Nauki Wiary w 1964 r. terytorium Raipur zostało przekształcone w prefekturę apostolską, a ks. Hanns Weidner SAC został mianowany jej prefektem. W kolejnych latach domy i stacje misyjne zostały założone w wielu innych miejscach w Indiach. W 1969 r. w Indiach powstał ośrodek Jeevodaya założony przez ks. Adama Wiśniewskiego, pallotyna i lekarza. Ten ważny ośrodek dla trędowatych powstał dzięki składkom polskich emigrantów rozproszonych na całym świecie, jako dziękczynne dzieło za Milenium Chrztu Polski. Tysiące dzieci zdobywają w Jeevodaya wykształcenie, również dzięki zasługom doktor Heleny Pyz z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, która przybyła tu w 1989 roku, po śmierci jego założyciela.

Na całym indyjskim subkontynencie powstały cztery prowincje pallotyńskie oraz jedna regia:

• PROWINCJA OBJAWIENIA PAŃSKIEGO • PROWINCJA ŚWIATŁA CHRYSTUSA • PROWINCJA WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY • PROWINCJA MATKI BOŻEJ • REGIA CHWAŁY BOŻEJ

Pallotyni w Indiach zaangażowani są w różnorodne dziedziny apostolstwa, jako duszpasterze, nauczyciele, kierownicy szkół, profesorowie, misjonarze, pracownicy socjalni, kierownicy domów formacyjnych oraz drukarni. Wspólnie wnoszą oni niezmiernie ważny wkład w rozwój Kościoła i społeczeństwa Indii, ciesząc się uznaniem miejscowej ludności.

Pallotyni prowadzą w Indiach różne ośrodki formacyjne, w których kandydaci są przygotowywani do przyszłej pracy duszpasterskiej i apostolskiej.

1. Pallottigiri Początki Pallottigiri sięgają 1964 roku. Obecnie jest Centrum Rozeznania Powołaniowego dla Kerali, północnych i północno-wschodnich Indii. Znajduje się na szczycie wzgórza w Monvila, około 12 km od miasta Trivandrum. Do 1979 roku mieściło się tu „Centrum Kształcenia Humanistycznego”.2. Pallotti Sadan Pallotti Sadan jest Domem Nowicjatu Prowincji. Kandydaci przechodzą tu formację przygotowawczą i rok kanoniczny. Ośrodek powstał w 2003 roku. Znajduje się w pasmach górskich Idukki. 3. Pallotti Bhawan Od 1970 roku Pallotti Bhawan jest głównym domem formacyjnym dla pallotynów. Wszyscy wspominają go z sentymentem jako dom, w którym wzrastali w wiedzy teologicznej i dojrzewali jako młodzi kapłani. 4. Pradeepa Pradeepa jest powszechnie znana jako Instytut Filozofii i Religii im. Św. Pallottiego. Znajduje się w dolinie Assagao (Goa). Swoje skromne początki miały najpierw pod nazwą „Centrum Szkoleniowe dla Nauk Humanistycznych” w Trivandrum w stanie Kerala. W 1979 roku, pod nazwą „Pallotyński Instytut Filozoficzny”, rozpoczął działalność w Casa Pallotti w Assagao. W 1999 roku powstało piękne arcydzieło architektury. W lipcu 2005 roku instytut został przemianowany na Pradeepa. Tworzą go studenci z różnych diecezji i zgromadzeń. 5. Prabodhana Prabodhana to nazwa nadana pallotyńskiemu teologatowi w Mysore i oznacza „przekazywać Boską Naukę”. Instytut został oddany do użytku 29 czerwca 2004 roku. Oferuje czteroletni program teologiczny zgodny z kościelnymi przepisami i konwencjami formacji kapłańskiej, programem formacyjnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, a także wytycznymi Konferencji Wyższych Przełożonych w Indiach.

Pallotyni podejmują wiele działań w zakresie formacji wychowawczej. Pomiędzy placówkami edukacyjnymi prowadzonymi w Indiach rozwija się wymiana doświadczeń i coraz intensywniejsza współpraca. Ponadto pallotyni prowadzą również działalność edukacyjną jako nauczyciele, profesorowie i kierownicy w różnych szkołach i instytutach. Placówki edukacyjne w Indiach to m.in.: • Wyższa Szkoła Inżynierii i Technologii im. św. Wincentego Pallottiego, Nagpur • Szkoła św. Wincentego Pallottiego, Delhi • Szkoła św. Wincentego Pallottiego, Indore • Szkoła Pallottiego Hilla, Mukkom • Centralna Szkoła im. św. Wincentego Pallottiego, Thrissur • Szkoła św. Wincentego Pallottiego, Nagpur • Szkoła św. Wincentego Pallottiego, Kimin

Marzeniem św. Pallottiego było przyprowadzić cały świat do Boga poprzez inspirowanie wszystkich chrześcijan do prowadzenia powszechnego apostolstwa. Opracował konkretne strategie, które pomagały ludziom być bardziej świadomymi obowiązków. Marzył również o tym, aby ludzie zjednoczyli się, aby motywować i ożywiać wszystkich w sprawie apostolstwa. Prowincja hinduskie realizują to marzenie Założyciela poprzez różne ośrodki animacji społecznej i apostolskiej: • Pallotyńskie Centrum Animacji, Nagpur • Centrum Mariarani, Thiruvananthapuram • Sehion, Nayyatinkara • Dom Pallottiego, Kannur • Pallotti Alayam, Kerala

Parafie były zawsze miejscami, w których wierni mogli poznać orędzie Ewangelii, przyjąć sakramenty i doświadczyć komunii Kościoła. Nowość charyzmatu pallotyńskiego polegała na tym, że kładł on silny nacisk na to, że wszyscy ochrzczeni są odpowiedzialni za apostolstwo. Obecnie księża i bracia pallotyni zaangażowani są w pracę duszpasterską w blisko 400 parafiach.

Św. Wincenty Pallotti walczył z zaniedbywaniem dzieci. Otworzył domy dla dzieci niewykwalifikowanych i bezdomnych, aby pomóc im społecznie i duchowo. Okazywał solidarność każdemu, kogo spotkał. Pallotyni w Indiach z powodzeniem kontynuują misję Założyciela tworząc domy opieki dla chłopców, tzw. „Pallottine Children Homes“. Gdy w pobliżu nie ma szkoły, albo droga jest zbyt daleka i niebezpieczna, dzieci nie są posyłane do szkoły. Bez szkoły natomiast nie ma wykształcenia, bez wykształcenia – szans na pracę. Z kolei bez pracy nie ma pieniędzy i szansy na przyszłość. W ten sposób zamyka się błędne koło ubóstwa. Od 1950 r. pallotyni prowadzą „Pallottine Children Homes“. W domach tych dzieci znajdują wszechstronną opiekę. Codziennie chodzą do miejscowych szkół i wspólnie z wychowawcami twórczo, w atmosferze miłości i uwagi, spędzają czas. Na miejscu otrzymują wszystko, co jest im potrzebne do życia: opiekę, troskę, jedzenie, ubranie, materiały szkolne, korepetycje, możliwość ciekawego spędzenia czasu i wszelką inną pomoc.