Kazachstan, państwo o powierzchni 2 724 900 km2, położone w dwóch częściach świata, na granicy Europy i Azji. Głównymi religiami w tym kraju są islam (około 70% mieszkańców) i chrześcijaństwo (około 26%), choć obecne są także inne religie. Za czasów Związku Radzieckiego Kazachstan był miejscem zsyłek represjonowanych Niemców, zachodnich Ukraińców, Polaków i innych narodów. Wśród nich większość stanowili katolicy, którzy po uwolnieniu najczęściej zostawali w państwie rozpowszechniając w nim wyznawaną przez siebie wiarę. To dzięki ich wierze i wierności Kościół katolicki w Kazachstanie nadal żyje i rozwija się.
13 kwietnia 1991 r. Papież Jan Paweł II ustanawia w Kazachstanie Administraturę Apostolską, obejmującą całe państwo. Pierwszym Administratorem zostaje mianowany ks. Jan Paweł Lenga, który w maju tegoż roku zostaje wyświęcony na biskupa. W 1994 roku oficjalnie zarejestrowano w kraju 40 parafii, w których posługiwało 26 kapłanów. W 1999 roku Ojciec św. ustanawia nowe granicy administracyjne Kościoła w Kazachstanie, Karaganda zostaje diecezją i powstają trzy nowe Administratury Apostolskie, Astana, Ałmaty i Atyrau.
W dniach 21 – 25 września 2001 roku Papież Jan Paweł II przybywa do Kazachstanu z wizytą apostolską. Jest to wielkie wydarzenie dla kraju i dla Kościoła. Po wizycie papieża zmienia się obraz Kościoła katolickiego w całym kraju. W 2003 r. administratura w Astanie staje się metropolią, a Ojciec św. mianuje pierwszego metropolitę, Polaka, ks. abpa Tomasza Petę. Biskupem pomocniczym zostaje ks. bp Athanasius Schneider (w 2011 r.). Administratura w Ałmaty zostaje diecezją, a Atyrau nadal pozostaje administraturą. Tak wygląda w wielkim skrócie historia Kościoła w Kazachstanie.
Nasza obecność, czyli obecność Pallotynów w Kazachstanie rozpoczęła się w 2018 r. Wtedy to, na zaproszenie ks. abpa Tomasza Pety, w październiku tego roku przybył ks. Wiesław Pęski SAC. Ksiądz arcybiskup naszej opiece powierzył Parafię Wniebowzięcia Matki Bożej w Kostanaju, Parafię p.w. Św. Ojca Pio w Rudnym (w odległości ok 40 km. od Kostanaja) i Parafię Bożego Miłosierdzia w Arkałyku (470 km od Kostanaja). W rzeczywistości, historia parafii w Kostanaju sięga 1912 roku, kiedy tu już na stale mieszkało 2 księży, proboszcz – ks. Józef Wolf i wikariusz – ks. Adam Garejs. Mieli oni pod opieką duszpasterską 7 kaplic, a parafia liczyła 6000 wiernych. W 1917 roku sytuacja polityczna się zmienia. Jesienią tegoż roku władza wydaje dekret o zabraniu kościelnych dóbr. Jak wyglądała praca duszpasterska w tym czasie, do końca nie wiemy, ale prawdopodobnie, jak w całym sowieckim państwie , Kościół katolicki był dla bolszewików wrogiem numer jeden, którego trzeba zniszczyć. Z późniejszych wspomnień dowiadujemy się, że dopiero w 1965 roku, staraniem parafianki Ewy Folk udało się zakupić pomieszczenie przy ul. Rudnieńskiej 95, które zaadaptowano na kaplicę. Tu wierni gromadzili się na wspólną modlitwę. W 1967 roku, przybył na 3 lata ks. Albinos Dumbiauskas SJ i Siostry Służebniczki Jezusa w Eucharystii. W 1973 roku, zwolniony po 8 latach więzienia na Syberii ojciec Aleksander Bień, franciszkanin, na stałe zamieszkuje w Kostanaju. Dzięki jego staraniom, 20 lutego 1974 roku parafia została oficjalnie zarejestrowana przez władze miejskie. O. Aleksander dojeżdża z Kostanaja do Czelabińska, gdzie również organizuje parafię (pozdrowienia dla bratniej prowincji!), do Celinogradu (obecnaAstana), Ałmaty i na Syberię. Umiera nagle, 1 czerwca 1991 roku w Polsce, gdzie udał się na spotkanie z Ojcem Świętym. Po roku do parafii przyjeżdża ks. Lucjan Rosul ze Zgromadzenia Księzy Saletynów. Już w wolnym Kazachstanie, 22 października 1992 roku, na prośbę parafian bp Jan Paweł Lenga ustanawia parafię w Kostanaju, a 16 kwietnia 1994 roku uroczyście poświęca teren pod budowę nowego kościoła. Staraniem Ojców Saletynów budowa trwała prawie 4 lata. 20 września 1998 roku bp Lenga poświęcił nowy Kościół.
Tak jak wcześniej wspominałem, służymy tu od roku 2018. W tym czasie, dzięki staraniom ks. Wiesława Pęskiego, zostało odnowione wnętrze kościoła w Kostanaju oraz wyremontowano pomieszczenia parafialne w Rudnym. W Parafii p.w. Wniebowziecia NMP w Kostanaju od sierpnia 2018 roku trwa całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu. Dzięki temu, że kościół jest otwarty od rana do wieczora czasem zaglądają do niego różni ludzie. Bywa, że ktoś zainteresuje się wiarą katolicką i zostaje w Kościele, choć niestety to rzadkość. Wielu pyta o chrzest, ale jak ewangeliczny młodzieniec odchodzą zasmuceni, gdy słyszą o konieczności przygotowania się do tego i innych sakramentów. Tak jak w każdej parafii codziennie jest odprawiana Msza święta, a przed Mszą odmawiamy różaniec. W parafii jest grupa Żywego Różańca i grupa Matek w modlitwie. Praktycznie w każdą niedzielę matki spotykają się na modlitwie za dzieci, wnuki i mężów. Katechizujemy dzieci, a w każdy I piątek miesiąca obsługujemy naszych chorych. Staramy się szerzyć kult I piątków i I sobót miesiąca oraz kult różańcowy. Jako Pallotyni współpracujemy z kapłanami diecezjalnymi i z innymi zgromadzeniami zakonnymi, służąc pomocą czy to w zastępstwach, czy w sakramencie spowiedzi. Wiele czasu zabiera katecheza dla „nowych wiernych”, bo praktycznie to katecheza indywidualna, którą trzeba dostosować do każdego.
Praca duszpasterska tu w Kazachstanie specyficzna. Każdy człowiek w tym kraju potrzebuje indywidualnego podejścia. Cieszy to, że w tych nieludzkich warunkach przetrwali i zachowali wiarę. To napawa radością i budzi nadzieję, że Kościół Katolicki w tym kraju będzie wzrastał i wzmacniał się. Pallottyni Qostanay.