Kolumbia

Oficjalną pracę w Kolumbii pallotyni rozpoczęli w 1998 r. Pierwszą placówką była parafia w Santa Elena w Medellin. Jej proboszczem został ks. Andrzej Maciejewski SAC. Była to wiejska pa- rafia, bardzo trudna i religijnie zaniedbana. W 2000 r. pallotyni opuścili Santa Elena. Arcybiskup Medellin powierzył im parafię pw. Objawienia Pańskiego w Bello.

Bello znajduje się w północnej części kraju na obrzeżach drugie- go co do wielkości miasta Kolumbii – Medellin, metropolii liczącej około 4 milionów mieszkańców. Samo Bello liczy około 600 tysięcy mieszkańców. Pallotyńska parafia jest jedną z 56 parafii w Bello. W tym regionie Kolumbii nie brakuje kapłanów. Wyznawana religia to w zdecydowanej większości katolicyzm, choć dostrzegalni są także ewangelicy oraz wiele sekt i wróżek (czarownic). Specyfiką regionu Medellin w wymiarze geograficznym i przyrodniczym są piękne, otaczające go ze wszystkich stron góry, a w wymiarze relacji międzyludzkich – bar- dzo duża przestępczość. W Medellin i okolicach działał Pablo Emilio Escobar Gaviria, jeden z najpotężniejszych i najbrutalniejszych baronów narkotykowych w historii, co do dziś ma swoje konsekwencje w działalności gangów, band i karteli narkotykowych. Werbowane są do nich dzieci i młodzież. Widząc te problemy, pallotyni rozpoczęli pracę z dziećmi i młodzieżą, aby w miarę możliwości uchronić ich od tego typu zagrożeń. Między innymi dlatego powstał Dom Dziecka im. Jana Pawła II (Casa Hogar).

Wnętrze kościoła pw. Objawienia Pańskiego w BelloParafia pw. Objawienia Pańskiego w Bello powstała 12 sierpnia 1968 r. Pierwszym proboszczem był ks. Mario Sierra. Pallotyni objęli ją 15 czerwca 2000 r. Była wówczas zaniedbana i prawie opustoszała. Dzięki kultowi miłosierdzia Bożego i posłudze w domu dziecka zostali przyjęci przez miejscową społeczność, co wyraziło się m.in. nominacjami ks. Adama Gąsiora (pierwszego proboszcza pallotyna) na stanowisko dziekana dekanatu św. Andrzeja Apostoła oraz do rady kapłańskiej diecezji. Obecnie parafia liczy około 12 tysięcy wiernych.

Kult miłosierdzia Bożego jest szerzony od początku obecności pallotynów w tym miejscu. W każdy piątek o godzinie 10.00 i 15.00 oraz w każdą pierwszą niedzielę miesiąca o godzinie 15.00 są sprawowane Msze św. o miłosierdziu Bożym połączone z koronką do miłosierdzia Bożego, poświęceniem wody oraz uczczeniem relikwii św. Faustyny Kowalskiej, na które przybywa wiele osób, również spoza parafii. Wielu korzysta również z sakramentu pokuty. Uroczystość Bożego Ciała w Bello

W parafii działają liczne wspólnoty, wśród nich Wspólnota Misjonarzy Miłosierdzia Bożego oraz Grupa Miłosierdzia Bożego posługująca w Casa Hogar. Ważnym elementem pracy w parafii jest wspólnota świeckich katechistów, którzy każdego dnia od poniedziałku do piątku w godzinach wieczornych przygotowują młodzież do bierzmowania, w każdą sobotę – dzieci do pierwszej komunii św., a w każdy piątek – rodziców i chrzestnych do chrztu. Duszpasterstwo socjalne składa się z dwóch grup – grupy pomocy doraźnej i grupy pomocy rocznej. Ponadto organizowane są dni skupienia dla wspólnot z parafii oraz szkół znajdujących się na jej terenie.

W odpowiedzi na apel Jana Pawła II, aby uruchomić wyobraźnię miłosierdzia, w 2003 r. pallotyni otworzyli w miejscowości Bello Dom Dziecka im. Jana Pawła II. Po kilku latach funkcjonowania domu jego wychowankowie zostali objęci Pallotyńską Adopcją Serca. Wychowankami są dzieci ulicy. Sytuacja rodzin, z których pochodzą, jest trudna pod względem ekonomicznym. Nieraz są pozbawione środków do życia, zmuszone do kradzieży lub szukania jedzenia na ulicy. Według oficjalnych danych 13% dzieci w skali całego kraju jest chronicznie niedożywionych; rocznie 15 tysięcy dzieci do 5. roku życia umiera na choroby, które mają związek z niedożywieniem, a co za tym idzie, z osłabieniem organizmu.

Wychowawcy i wychowankowie Casa Hogar z przełożonymi z Polski

Oficjalnie dzieci mają prawo do edukacji podstawowej. Szkołę rozpoczynają między 5. a 11. rokiem życia. Pomimo że pierwszy etap edukacji jest obowiązkowy, ponad 5% dzieci nie idzie do szkoły lub jej nie kończy. Następny etap kształcenia to liceum (od 11. do około 17. roku życia), kończące się maturą. Z oficjalnych danych sprzed kilku lat wynika, że 75% młodzieży albo nie idzie do liceum, albo nie kończy go maturą. Ci, którzy zdali maturę, zaczynają studia, ale 50% ich nie kończy, głównie z powodów ekonomicznych. Poziom edukacji w szkole jest niski.

Każdy obywatel ma prawo do ubezpieczeń społecznych, m.in. do opieki medycznej, ale w praktyce najbiedniejsi otrzymują najniższą z form ubezpieczenia, tzw. SISBEN, na którego podstawie na każdą dolegliwość przepisuje się im przysłowiową polopirynę. W Casa Hogar, gdzie od samego początku objętych opieką jest ponad 20 dzieci, wychowankowie korzystają z prywatnej opieki medycznej. Poza tym dzieci mają zagwarantowane pełne utrzymanie: wyżywienie, ubranie, mieszkanie, opłaconą naukę, a przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa. Wychowawcy zabiegają, aby wychowankowie otrzymali solidną edukację podstawową i licealną oraz formację katechetyczną z przygotowaniem do przyjęcia poszczególnych sakramentów.

Dzieci przebywają w domu od niedzieli wieczorem do piątku. Soboty i niedziele spędzają ze swoimi rodzinami lub – jeżeli ich nie mają – z opiekunami. Misją i zadaniem Casa Hogar jest troska o to, aby jego wychowankowie byli dobrze przygotowani do samodzielnego życia w przyszłości.

Bogota jest stolicą Kolumbii zamieszkaną przez około 9 milionów pochodzących z całego kraju. Z powodu konfliktu zbrojnego, który trwa prawie 50 lat, wiele osób szuka perspektyw na nowe życie w stolicy. U wielu brakuje poczucia przynależności do miasta lub parafii. Kolumbia jest krajem ponad cztery razy większym niż Polska. Każdy region ma swoje tradycje i zwyczaje, dlatego wielu ludziom przybyłym do Bogoty trudno jest się odnaleźć w nowej rzeczywistości.

Większość ludzi została ochrzczona w Kościele katolickim. W ostatnich latach widać wielką ekspansję sekt zielonoświątkowych, które są finansowane przez Kościoły protestanckie z USA.

Wnętrze kościóła pw. Maryi Królowej w BogocieW Bogocie pallotyni pracują od 2003 r. Parafia pw. Maryi Królowej jest usytuowana w centrum miasta, w strefie legalnej prostytucji. Pierwszym proboszczem został ks. Sławomir Ciarciński SAC. W 2004 r. przejął parafię Matki Bożej Bolesnej w centrum Bogoty, gdzie został mianowany administratorem parafii, a jej proboszczem został ks. Andrzej Zieliński SAC. W latach 2006-2008 prowadzony był tam roczny postulat dla kandydatów do Stowarzyszenia. Parafia została oddana diecezji w 2010 r.

W 2013 r. w parafii Maryi Królowej w dzielnicy Santa Fe została utworzona świetlica dla dzieci prowadzona przez Fundację Arroz con Leche („Ryż z mlekiem”). Ogromną rolę odgrywa grupa świeckiej młodzieży – studentów, którzy poświęcają każdą sobotę na edukację dzieci z okolicznych dzielnic. Edukacja ta polega na korepetycjach i powtarzaniu materiału szkolnego na różnych poziomach, od przedszkola do 8. klasy, z przedmiotów takich jak: język hiszpański, matematyka, geografia, muzyka, plastyka.

Wydarzeniem wielkiej wagi było sprowadzenie do parafii relikwii św. Jana Pawła II, zorganizowane przez wspólnotę pallotyńską. Wydarzenie to relacjonowano we wszystkich ważniejszych stacjach telewizyjnych i radiowych Kolumbii. Tysiące ludzi tego dnia odwiedziło świątynię Maryi Królowej.

W sposób szczególny propagowany jest tu kult miłosierdzia Bożego poprzez piątkowe Msze św. połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu i błogosławieństwem relikwiami świętych Jana Pawła II i Faustyny Kowalskiej. W pierwsze niedziele miesiąca na Msze św. o miłosierdziu Bożym przybywają wierni z różnych części Bogoty. W parafii działa wiele grup i wspólnot. Do ważniejszych należy zaliczyć Wspólnotę Misjonarzy Miłosierdzia oraz grupę misjonarzy posługujących duszpastersko w strefie legalnej prostytucji.

Praca w parafii nie jest łatwa. Na jej terenie działają gangi młodocianych przestępców oraz sieć domów publicznych legalnych i nielegalnych. Prostytucja istnieje w każdej postaci. Niedogodnością w posłudze duszpasterskiej jest nieustanny przepływ ludzi. Codziennie przybywają nowi ludzie, zatrzymują się jednak na krótki czas. Tylko niewielka grupa parafian mieszka tu od lat.

W 2014 r. pallotyni otrzymali w Bogocie nową parafię pw. Matki Wierzących. Proboszczem tej parafii prowincjał ks. Józef Lasak mianował ks. Adama Gąsiora SAC.

Z czasem priorytetem pracy pallotynów stała się praca o charakterze powołaniowym. Nie można było zaprzepaścić szansy, którą dawała ta część kraju, tak obfita w Kaplica w domu rekolkecyjnympowołania. Po wielu zabiegach, głównie dzięki Sekretariatowi Misyjnemu w Ząbkach, zakupiono 26 grudnia 2000 r. dom w Medellin. Od czerwca 2001 r. zamieszkało tam dwóch pierwszych kandydatów do postulatu. W domu formacyjnym równocześnie prowadzono rekolekcje propagujące nabożeństwo do miłosierdzia Bożego. Z czasem zorganizowano miesięczne dni skupienia dla czcicieli miłosierdzia Bożego oraz wydawanie „Apostoła Miłosierdzia”. Znajduje się tu Centrum Koordynacyjne Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, gdzie odbywają spotkania formacyjne różne grupy, wspólnoty i ruchy apostolskie, aby pogłębiać swoje powołanie do apostolstwa w Kościele i przeżyć doświadczenie wspólnoty świeckich.

Gdy nadarzyła się okazja, dokupiono przyległą część domu, aby mógł on służyć jako dom rekolekcyjny. Dom jest również siedzibą Zarządu Delegatury Kolumbijsko-Wenezuelskiej pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Pallotyńskie domy rekolekcyjne są położone w dwóch zróżnicowanych regionach departamentu Antioquia, Medellin, stolica departamentu Antioquia, to 3-milionowe miasto, zróżnicowane pod względem społecznym i religijnym. Z bardzo szybkim wzrostem ekonomicznym oraz dynamicznym rozwojem infrastruktury urbanistycznej i transportu miejskiego sytuuje się na czele miast Kolumbii. Z roku na rok jednak boryka się coraz bardziej z przestępczością wśród młodych i problemem biedy.

Kaplica centrum rekolekcyjnego w GuarneŁatwo dostrzec jednolitość kulturową Medellin, inaczej niż w przypadku Bogoty, która jest miastem zróżnicowanym pod wieloma względami. Postawę solidarności, tolerancję i troskę o wygląd otoczenia: domów, parków i ulic widać na każdym kroku. Chociaż można by było na pierwszy rzut oka uważać ten region Kolumbii za najbardziej uduchowiony, to jednak jest to tylko wrażenie. Religijność ludowa, niepogłębiona przez ewangelizację, sprawia, że młodzi ludzie ucieka- ją w materializm, narkotyki, prostytucję i obojętność religijną. Druga strona medalu to synkretyzm religijny, który miesza ryty katolickie ze spirytyzmem i innymi praktykami New Age, coraz powszechniejszymi w tym rejonie Ameryki Południowej. Dostrzega się dynamiczny rozwój katolickich wspólnot charyzmatycznych i neokatechumenalnych, które gromadzą tysiące katolików podczas różnorodnych kongresów i spotkań.

Guarne, położone w diecezji Son Son – Rio Negro, to 12-tysięczne miasteczko z ludnością rolniczą i dużym bezrobociem. Zaledwie kilka lat temu skończył się problem grup Kaplica Centrum Duchowości i Formacji Chrześcijanskiej im. Wincentego Pallottiego w Medellinparamilitarnych, które regularnie ingerowały w życie tej małej społeczności. Wskutek braku stałej ewangelizacji miejscowa ludność jest podatna na wpływy wspólnot ewangelikalnych, zielonoświątkowych i neocharyzmatycznych, które z roku na rok rosną w siłę.

Dom Wincentego Pallottiego w Medellin oficjalnie rozpoczął działalność 12 października 2009 r., a Dom Pentecostés jako własność Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego – 9 maja 2009 r. Duszpasterstwo domów rekolekcyjnych polega głównie na duchowym towarzyszeniu podczas formacji i rekolekcji wielu wspólnotom i ruchom kościelnym. Ponadto organizowane są:

– rekolekcje wzrostu dla wspólnot, mające na celu pogłębienie wiary i charyzmatu oraz zaangażowania w życie wspólnoty; konferencje, fora, warsztaty, kongresy i seminaria;

– 3-dniowe rekolekcje w ciszy, stworzone na bazie rekolekcji ignacjańskich;

– 3-dniowe rekolekcje uzdrowienia wewnętrznego, mające po- móc osobom wierzącym w przeżyciu wewnętrznego przebaczenia i uzdrowienia;

– konsultorium – pomoc duchowa, psychologiczna i psychiatryczna dla osób borykających się z różnymi problemami osobistymi;

– rodzinne forum wzrostu – spotkania dla młodych małżeństw mające na celu umocnienie więzi duchowych.