Tanzania

Tanzania to kraj położony we wschodniej części Afryki nad Oceanem Indyjskim, ze stolicą w Dodoma. Powstała w 1964 roku w wyniku zjednoczenia Tanganiki i Zanzibaru. Terytorialnie kraj ten obejmuje obszar trzykrotnie większy od Polski. Zamieszkuje go około 66 mln ludzi z ponad 120 grup etnicznych, z których najliczniejsze są ludy Bantu. Piękno przyrody tego kraju – Kilimandżaro, karter Ngorongoro, wielkie równiny Serengeti, jezioro Wiktorii, rajskie plaże – kontrastuje z dotykającymi mieszkańców problemami społecznymi i głodem. Tanzania zaliczana jest do najuboższych państw świata. Około 68% mieszkańców żyje poniżej progu ubóstwa (mniej niż 1,25 dolara na dzień). Podstawą gospodarki jest rolnictwo (niestety zależne od opadów deszczu). Większość́ ludzi żyje na obszarach wiejskich i uprawia własne pola. Nadal powszechny jest koczowniczy tryb życia. Pasterze przemieszczają̨ się̨ w poszukiwaniu wody i lepszych pastwisk. Znaczna część ludności jest niedożywiona i dotknięta licznymi chorobami. Na 1 lekarza przypada ok. 50 tys. mieszkańców. Placówki pallotyńskie w Tanzanii sięgają czasów misyjnego napływu misjonarzy z Irlandii, kiedy to pierwsi ojcowie przybyli do ówczesnej Tanganiki w 1940 roku. Szybko rozszerzyli swój zapał zarówno na peryferie miast, jak i wsi, dbając jednocześnie o rozwój miejscowych powołań. Obecni pallotyni posługują tu w dziewięciu prężnych parafiach w tanzańskich regionach: Arusha, Manyara i Singida.

W Arushy, stolicy Regionu Północno-Wschodniego, pallotyni posługują w parafii św. Wincentego Pallottiego (Esso), troszcząc się o duchowe potrzeby ludzi. Parafia liczy ok. 6500 mieszkańców. Większość z nich żyje w slumsach. Kapłani obsługują również 59 okolicznych wiosek należących do parafii. Poza zwykłymi działaniami duszpasterskimi, zajmują się formacją młodych ludzi w różnych dziedzinach życia. Pallotyni prowadzą tu Faraja Rehabilitation Center – Centrum dla Dzieci ze Specjalnymi Potrzebami, a także kompleks sportowy, w którym dzieci i młodzież spotykają się, aby spędzać razem czas, grając w różne gry. Misjonarze organizują programy zawodowe, m.in. dla kobiet i młodych ludzi w zakresie umiejętności obsługi komputera, krawiectwa i elektrotechniki. Dla uczniów prowadzony jest również program stypendialny, który ma za zadanie finansowanie czesnego dzieciom z najuboższych rodzin. W pallotyńskim seminarium duchownym w Njiro Hill formację z zakresu filozofii odbywają kandydaci do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego z Tanzanii i krajów sąsiednich. Na terenach pallotyńskich misji pracę znajduje wiele osób, które zajmują się uprawą roślin. W Aruszy znajduje się także siedziba Delegatury pallotynów pracujących w Tanzanii i Kenii.

W regionie Manyara pallotyni prowadzą głównie duszpasterstwo parafialne. Członkowie Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego posługują w Magugu, Gallapo, Bashnet, Boay, Nangwa i Mogitu. Misja w Gallapo ma dla pallotynów wymiar historyczny, jest jedną z najstarszych. Tu rozpoczynali swoją pracę pierwsi pallotyńscy pionierzy w Afryce Wschodniej, zanim udali się na inne tereny. Od tamtego czasu liczba wiernych bardzo wzrosła i wybudowano nowe kościoły. Dwa z największych znajdują się w Mwikantsi i Endakiso. W Gallapo jest również Dom Postulatu, gdzie młodzi mężczyźni, kandydaci do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, stawiają pierwsze kroki na drodze do kapłaństwa. Podobnie jak w Arusha, tereny misji są wykorzystywane do produkcji żywności i dostarczania jej społeczności po subsydiowanych cenach. Na farmach zatrudnia się wielu ludzi, pomagając im w ten sposób zarabiać na życie. Gallapo jest również miejscem, w którym spoczywają szanowni członkowie Towarzystwa. Ewangelizacja w tym rejonie obejmuje także wszystkie aspekty osoby ludzkiej, m.in. dbanie o zdrowie. Wychodząc naprzeciw potrzebom diecezji Mbulu, udało się we współpracy z parafianami z Bashnet i darczyńcami wybudować szpital.

Praca w regionie Singida skierowana jest głównie w stronę wiosek położonych w głębi kraju, gdzie ludzie żyją ubogo, ale mają silną wiarę. Pallotyni prowadzą duszpasterstwo w parafiach: w Makiungu, Siuyu i Mwenge. W Siuyu prowadzą Centrum Rehabilitacji oraz dom i placówkę wychowawczą dla podopiecznych ze specjalnymi potrzebami. Ośrodek zapewnia opiekę wymagającym rehabilitacji dzieciom z różnymi ułomnościami umysłowymi i fizycznymi, odrzuconym przez społeczeństwo oraz tym, które nie mogły znaleźć domu. W Makiungu pallotyni troszczą się o duchowe potrzeby chorych jako kapelani w szpitalu Community Designated Hospital.