Wybrzeże Kości Słoniowej

Do 1997 r. terytorium parafii Świętego Zbawiciela Miłosiernego stanowiło integralną część parafii zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, usytuowanej w tzw. Nowej Dzielnicy na Yopougon. Kiedy w 1996 r. poinformowano wiernych o utworzeniu nowej parafii, wywołało to głęboką radość, gdyż dotychczas Msze św. były sprawowane raz w miesiącu w osiedlowej sali.

Miejscowy biskup nadał parafii nazwę „Świętego Zbawiciela”. Później pallotyni, którym powierzono administrację nowej parafii, za zgodą biskupa zmienili nazwę na „Świętego Zbawiciela Miłosiernego”. Kolejnym etapem było położenie kamienia węgielnego pod przyszłą świątynię. Dokonał tego ks. bp Laurent Akran Mandjo 16 marca 1997 r. Pół roku po tym wy- darzeniu, 26 września 1997 r., przybył pierwszy proboszcz parafii ks. Adam Pacuła SAC.

Abidżan miał być miejscem nie tylko duszpasterstwa parafialnego, lecz także formacji przyszłych kandydatów do Stowarzyszenia. Wybudowano więc kościół i nowy dom parafialny, który jednocześnie stał się domem formacyjnym.

Specyfiką parafii jest kult miłosierdzia Bożego. Codziennie o godz. 15.00 wierni gromadzą się na godzinę miłosierdzia, a w piątki na drogę krzyżową. W ciągu roku po parafii peregrynuje ikona Chrystusa Miłosiernego. Prężnie działa Grupa Apostolstwa Miłosierdzia. W pa- rafii życie religijne rozbudzają różne wspólnoty i grupy parafialne (również ZAK). Funkcjonują komisje, m.in. zdrowia, pokoju i sprawiedliwości, liturgiczna, młodzieżowa oraz stowarzyszenia rodzin katolickich, kobiet, św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

W parafii odbyły się 3 lipca 2010 r. święcenia kapłańskie pierwszego pallotyna z Wybrzeża Kości Słoniowej – ks. Pierre’a Dibi Koffi SAC. Dotychczas wyświęconych zostało już pięciu tutejszych pallotynów.

Do tej pory pallotyni nie mieli żadnej własności na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Pierwszym takim domem jest dom seminaryjny w dzielnicy Abidżanu – Abobo. Jest to przede wszystkim seminarium dla studiujących teologię kleryków z Wybrzeża Kości Słoniowej, Kamerunu i Rwandy. Dom jest również otwarty dla innych zgromadzeń zakonnych, które nie mają swojej siedziby w Abidżanie. Klerycy studiują teologię w Centrum Formacji Misyjnej w Abidżanie.

W posiadaniu pallotynów jest teren o powierzchni 2,5 ha, na którym powstał dom formacyjny (seminarium), siedziba Delegatury Matki Bożej Pokoju oraz budynki duszpasterstwa parafialnego. Dom posiada 25 pokoi dla kleryków i 5 pokoi dla formatorów. Oprócz tego znajduje się całe zaplecze: kaplica, biblioteka, sale wykładowe, kuchnia, magazyny itd.

5 lutego podczas wizytacji kanonicznej ks. Prowincjał Zenon Hanas i ks. Sekretarz dokonali w obecności licznie zgromadzonego duchowieństwa, współpracowników i wiernych poświęcenia kaplicy i Domu Formacyjnego.

Miejscowość Grand-Béréby jest położona w południowo-zachodniej części kraju. Ze względu na bliskość Oceanu Atlantyckiego klimat jest raczej gorący i wilgotny, co sprzyja szybkiemu zmęczeniu i wielu chorobom. Parafia powstała w 1974 r. Została założona przez księży ze Stowarzyszenia Misji Afrykańskich (SMA). Wraz z 34 kaplicami dojazdowymi należy do diecezji San-Pédro.

Ludność jest dość przyjaźnie nastawiona do Kościoła, choć moc- no zakorzeniona w wierzeniach i praktykach tradycyjnych. Poza religią katolicką obecna jest religia Harrisa oraz islam. Jest też wiele odłamów religii protestanckich i różnych sekt. Pomimo że tereny należą do plemion Krou, a szczególnie podgrupy o nazwie Kroumen, zamieszkuje je wiele innych plemion z kraju i zagranicy (Burkina Faso, Benin, Ghana, Liberia, Togo). Ludność zajmuje się w większości uprawą ziemi i rybołówstwem. Panuje duża bieda. W wiosce znajdują się trzy szkoły średnie oraz kilka szkół podstawowych, do których uczęszczają również dzieci z wielu wsi sąsiednich, oddalonych nawet o 60 km.

Br. Zbigniew Kłos SAC z wizytą u parafianPallotyni przejęli parafię pw. Matki Bożej Pani Morza od misjonarzy ze zgromadzenia Matki Bożej Pocieszenia Consolata. Istniał już wtedy internat dla dziewcząt oraz plantacja palm olejowych (oddalona o około 80 km). Po kilku miesiącach pracy w parafii pallotyni wystąpili z inicjatywą utworzenia nowych parafii ze względu na zbyt duży obszar misji (ponad 70 wsi z kaplicami). Kolejni biskupi przychylnie ustosunkowali się do projektu i tak powstały dwie nowe parafie. Wraz z przybyciem pallotynów na misję rozbudowano strukturę (budynek mieszkalny, kościół, biura, sypialnie dla katechistów, internat). Wybudowano też mieszkania pod wynajem, zajęte obecnie przez cztery rodziny. Na terenie całej parafii powstały nowe grupy modlitewne oraz „Patronage” – rekreacyjno-formacyjne dni spotkań z dziećmi podczas wakacji. Tutejsza ludność ma wielką potrzebę opie- ki duchowej, tj. sakramentów, dogłębnej ewangelizacji, sesji, formacji katechistów itp.

W parafii prowadzona jest Adopcja Serca, we współpracy z Sekretariatem Misyjnym w Ząbkach. Projektem objętych jest ponad 200 najuboższych dzieci i sierot.

Yamoussoukro od 1983 r. jest stolicą Wybrzeża Kości Słoniowej. Liczy ponad 300 tysięcy mieszkańców. Oprócz wspaniałej bazyliki może się poszczycić kilkoma uczelniami. Studenci pochodzą nie tylko z Wybrzeża Kości Słoniowej, lecz także z innych krajów. Niezaprzeczalnie atrakcyjnym miejscem, które przyciąga wszystkich mieszkańców kraju i gości z zagranicy, jest sanktuarium – bazylika Matki Bożej Pokoju. Świątynia ta, jedna z najwyższych na świecie (158 m wysokości), została ufundowana przez byłego prezydenta Wybrzeża Kości Słoniowej Félixa Houphouëta Boigny, który ofiarował ją Bogu jako dar wdzięczności za pokój. Przekazał współczesnym i przyszłym pokoleniom dzieło mające przypominać o pilnej i stałej potrzebie pokoju oraz o jego wartości wychowawczej, kulturowej, społecznej i politycznej.

Statua Matki Bożej PokojuW dniu konsekracji 10 września 1990 r. przez Jana Pawła II świątynia otrzymała status bazyliki mniejszej. Wraz ze 150 hektarami terenu została ofiarowana ojcu świętemu. Obecnie jej zarządzanie jest powierzone Międzynarodowej Fundacji Matki Bożej Pokoju z Yamoussoukro, której oficjalna siedziba znajduje się w Watykanie. Jej podstawowym zadaniem jest bycie miejscem świętym, pielgrzymkowym, w którym człowiek może się zatrzymać, aby spotkać Boga w modlitwie. To niezwykle piękne sanktuarium, wzniesione między ziemią a niebem Afryki jako łącznik między Bogiem a ludźmi, zostało poświęcone Maryi, Matce Bożej Pokoju. Piękno bazyliki sprawia, że przychodzą do niej wszyscy: wierzący i niewierzący w prawdziwego Boga, bogaci i bardzo biedni. Niektórzy z turystów mogą po raz pierwszy usłyszeć o Chrystusie, podziwiając największą na świecie powierzchnię witrażową (7400 m²), przedstawiającą Biblię w obrazach.

Sanktuarium ma charakter duchowego centrum Afryki, a jego posłannictwo pokoju promieniuje na cały świat. W 2011 r., w czasie konfliktów politycznych i wojny bazylika była miejscem schronienia dla około tysiąca uchodźców, m.in. dzieci, ciężarnych kobiet, matek z niemowlętami i osób starszych.

Jan Paweł II przyjmując bazylikę w darze od prezydenta, wyraził życzenie, aby była otoczona dziełami o charakterze społeczno-charytatywnym, którymi miały być szpital i Szpital im. św. Józefa Moscatiuniwersytet. W ubiegłych latach staraniem Międzynarodowej Fundacji Matki Bożej Pokoju wybudowano i otworzono w pobliżu bazyliki duży Szpital im. św. Józefa Moscati.

Zarządzanie szpitalem i opiekę medyczną powierzono kamilianom.

W 2015 r. przypadła rocznica 25-lecia konsekracji bazyliki; m.in. z tej okazji na wrzesień 2015 r. zaplanowany został montaż ołtarza wieczystej adoracji Donum Caritas et Pax (Dar Miłości i Pokoju), wykonanego przez gdańskiego artystę bursztynnika Mariusza Drapikowskiego. Ołtarz jest kolejnym elementem dzieła Apostolstwa Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, podjętego przez Comunità Regina della Pace (Wspólnota Królowej Pokoju). Jest to projekt utworzenia na świecie 12 ośrodków wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu w intencji pokoju. Będą one powołane do istnienia w miejscach szczególnie doświadczonych skutkami konfliktów zbrojnych i brakiem porozumienia między narodami i religiami.

Jednym z tych miejsc jest Yamoussoukro.