ks. Tadeusz Popiołek SAC

Urodzony: 06.01.1969, Myszyniec;

I śluby: 28.09.1991;

śluby wieczyste: 08.09.1995;

święcenia kapłańskie: 04.05.1996;

przynależność: Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (Pallotyni);

działalność misyjna: WENEZUELA.

Jest misjonarzem od 26 lat, obecnie posługuje w parafii św. Antoniego z Padwy, pełni funkcje proboszcza i dziekana.

Od listopada 1997 do maja 1999 r. pełnił funkcje administratora parafialnego w Araira w parafii Matki Bożej z Góry Karmel. Przez pół roku od czerwca do grudnia 1999 r. był wikariuszem w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Guarenas.

2 stycznia 2000 r. przyjął odpowiedzialność proboszcza w parafii św. Antoniego z Padwy w Upata, gdzie pracował do 3 lutego 2018 r. W tym samym czasie, od 2 stycznia 2000 r. do lipca 2001 r. był formalnie odpowiedzialny jako proboszcz w parafii św. Teresy z Avila w El Manteco. W lipcu 2001 r. mocą dekretu bpa Ubaldo Santany został mianowany administratorem kościoła rektoralnego św. Franciszka z Asyżu w Upata, aż do dnia erygowania parafii, które miało miejsce 30 marca 2008 roku.

Następnie 11 maja 2008 roku został administratorem powołanej do istnienia parafii św. Wincentego Pallottiego w Upata. Tę funkcję pełnił do 3 lutego 2018 r.

O swojej osiemnastoletniej posłudze w Upata pisze:
Lata te były naznaczone dużą dynamiką pracy duszpasterskiej. Godne uwagi jest to, że w tym czasie udało nam się zrealizować siedem projektów budowlanych. Wyremontowany został dom parafialny i kościół św. Antoniego. Wybudowany został także nowy budynek mieszkalny przylegający do kościoła oraz cztery kaplice: dwie w wioskach na terenie parafii św. Antoniego i dwie na terenie parafii św. Wincentego Pallottiego. Generalny remont kościoła został w całości sfinansowany przez parafian. wierni mieli również swój udział w budowie kaplic, co znacznie przyczyniło się do wzrostu duchowego wspólnot. Z parafii św. Wincentego pochodzą dwaj seminarzyści, jak na razie, jedyni w Delegaturze św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Wenezueli. W czasie pracy w Upata byłem także członkiem Rady Kapłańskiej w Diecezji Ciudad Guayana. Gdy odchodziłem z Upata miałem odczucie, że nieodwracalnie zostawiam miejsce o misyjnej charakterystyce pracy, ale wkrótce przekonałem się, jak bardzo się myliłem.

W dniu kolejnej rocznicy założenia ZAK przez św. Wincentego Pallottiego, 4 kwietnia 2021 roku, dotarł do Misji Wonken, która leży poł godziny lotu awionetką ze Sta Elena w kierunku Salto Angel. Ks. Bp Felipe Gonzalez mianował go 7 kwietnia proboszczem parafii Maria Reina i koordynatorem Centrum Misyjnego, na terenie którego znajduje się szkoła rolnicza i internat. O tej posłudze misjonarz pisze:
Wśród pięknych szczytów płaskowyżu zwanego Gran Sabana, dużej ilości rzek uniemożliwiających komunikację lądową z bardziej rozwinięta cywilizacją, pracowałem wśród Indian Pemon – Taurepan, którzy zaledwie w czwartym pokoleniu są chrześcijanami. W miejscu niewątpliwie pięknym i wprost niewiarygodnie trudnym spełniał się mój sen o pracy misyjnej. Zostatałem powołany do tego dzieła o “jedenastej” i zakończyłem za przysłowiowe pięć dwunasta”, na kilka miesięcy przed 100. rocznicą założenia Wikariatu Caroni. W związku ze zmianami w opiece duszpasterskiej, jakie zaszły w Sta Elena, tj. przekazaniu odpowiedzialności przez kapucynów na ręce bpa diecezjalnego i z powrotami moich współbraci do Polski, wróciłem do Upata. Dzięki dużemu wysiłkowi nielicznych (w najtrudniejszym czasie załamania gospodarczego w Wenezueli) udało nam się zdobyć wystarczające środki, aby bez pomocy instytucjonalnych, wyżywić 200 dzieci dziennie uczących się w szkole i sprawić, aby funkcjonował internat dający opiekę 80 dzieciom.
23 października 2021 r. bp Hlizandro Teran ustanowił go ponownie proboszczem parafii św. Antoniego z Padwy w Upata, a 2 grudnia przydzielił mu funkcję dziekana w dziekanacie Maryi Królowej Apostołów. Wracając do Upata pragnął rozpocząć pracę z nowej perspektywy. Nie było to trudne, ponieważ przez trzy lata wiele się zmieniło. Na skutek hiperinflacji dochodzącej do 3000% w skali roku wiele osób opuściło miasto i kraj w poszukiwaniu godnych warunków życia. Występowanie koronawirusa, powikłania chorób i zaniedbania w sektorze służby zdrowia były przyczyną wielu zgonów. Utrzymująca się wysoka przestępczość również pozostawiła trwały ślad zmniejszając ilość mieszkańców.
Niesamowity wzrost biedy i niewydolność służby zdrowia przynagliła misjonarzy do organizacji dodatkowej pomocy poza sakramentalnej. Tak opisuje ją misjonarz:

Od lutego 2021 roku jest realizowany przy parafii św. Antoniego z Padwy Projekt Pomocy Medyczno-Dentystycznej. Polega on na niesieniu pomocy chorym przez miejscowych woluntariuszy: lekarzy, dentystów, farmaceutów, bioanalityków i osób spoza sektora służby zdrowia. W większości są to członkowie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, których zadaniem jest zapewnienie logistyki. Głównymi beneficjentami pomocy są chorzy z wiosek i najbardziej biednych dzielnic miasta. Prawie wszyscy pacjenci otrzymują lekarstwa pochodzące z darowizn lub zakupione przez nas. W czerwcu br. przy parafii został utworzony i częściowo wyposażony gabinet dentystyczny. W przeciągu półtora roku działalności udzieliliśmy pomocy 3863 osobom w tym 1166 zabiegów dentystycznych. Godnym uwagi jest fakt, że efekt ten został uzyskany bez znacznej pomocy instytucjonalnej.

W połowie sierpnia 2022 roku (wracając z Polski do Upata) w Caracas zostałem poproszony o udzielenie sakramentu namaszczenia chorych znajdującej się w bardzo ciężkim stanie, (w czwartym stopniu zaawansowania choroby nowotworowej), 24-letniej Jasmin, matce dwojga dzieci. Pochodzi ona z Misji Wonken. Po spowiedzi i modlitwie przekazałem jej znaczną kwotę pieniędzy, aby mogła dokończyć chemioterapię. Po upływie pól roku spotkałem dr Michel, która miedzy innymi zajmowała się pomocą pacjentce w leczeniu. Zapytana o Jasmin odpowiedziała: “W organizmie Jasmin nie ma śladów raka”. Obecnie Jasmin pracuje, aby zapewnić utrzymanie swoim dzieciom.

Projekt ten w języku hiszpańskim nazywamy AMO (Ayda Medico-Odontologica) co się tłumaczy jako pomoc medyczno-odontologiczna. W naszym przypadku to także AMO jako KOCHAM, co jest dosłownym tłumaczeniem słowa i motywem działania na Nieskończoną Chwałę Boga i pożytek ludzi.

Upata, 20.09.2023 r.